පුංචි අපේ සුර ලෝක අදත් ඉදහිට පාර කියනව ඒ අතීතෙට දුවන්න. උබයි මමයිත් මේ වගේ වෙන්නැති ඈත

කලාවේ වියමන! එක් වෙලා වැඩ කළොත් අරන් පොඩි වෙලාවක් පිරෙයි හැම මුහුණකම ලස්සනම හිනාවක් ඇඟලුමක් මහනවා කියන්නෙම

පෙම් හීන තරු පිරුණු අහස යට වැතිරිලා මොහොතක්… නුඹ නමින් මම මැව්වා පෙම් හීන දහසක්… පිනි කඳුළු

ඒ මා නැගෙන දුම් රැලි කෝපි බඳුනෙන් ගතෙහි දැවටෙන ශීත සුළගින් වැටෙන වැහි පොද බිඳිති අතරින් මුණගැසුනි

සුකුමාලී රතු රෝස පරදවන ඔබේ මුහුණ සුකුමලයි උදෑසන දැක්කමත් හිතට මිහිරක් ගෙනෙයි කවි ලියන බෝදෙනා ඔබේ නෙතට

කූඩයයි සොරඩියයි මග තාම බලයි සීතල ද උනුහුම ද නෑ පපුව තැකුවේ ජීවිතය දිය කරල දරු නමට

සුරකින්න පරිසරය ඇයත් ආලය බෙදයි නිල්හරිත කඳු නිම්න බලන්නට සුන්දරයි.. ඇල දොලද ගංඟාද ගලන්නේ හැඩවෙලයි… විවිධ වර්ණයන්ගෙන්

මගේ සුදු පුතාට පුතුගේ සිනා දකිනා හැම විටක මට දුවගෙන ඇවිත් සිඹිනව මම නළල් පට නුඹවන් පුතෙකු

මේ පින්බර වෙසක් මාසයයි වෙසක් මල් දළු කැකුලු බර සිත් සතන් සනසන යාමයයි… සිහින් පිණි වැහි බිඳිති

මැණිකේ… කවි ලියන්න මට ඕනෑ ඔයාගේ නිල් නුවන් අනාගතයේ හැඩ කරන්න ළඟින් ඉන්න තුටින් නැති බැරි කම

විසිපස් වසරට ආසිරි කප් සුවහසේ දිවිමංපෙත් සරු වෙන්ටයි සිතු සැම එසේ ඒ විලසින් ඉටු වෙන්ටයි යොවුනන් පෙමින්

ඈ මැවුයේ දෙවියන්ද? උදෑසනටත් පෙර නැගිට,සියල්ලටම පෙරයුතුකම් ඉටු කරන්නටහයිය දුන්නේ දෙවියන් ද?යවා දූ දරු කැල පාසලටඋයා දී

වියමන් රටා දියත පුවතර අඟන සුරතින්මැවෙන සුන්දර රටා වියමන්දැවෙන සරතැස නිවාලනු වස්අනුව වැයෙනා තනුවකිය රන්පුන් මදාරා රේණු

සිරිකත ඇය මිහිකත වැනි බර නිතරම දරන්නීදියබිඳු වැනි සිසිලස නිති බෙදන්නීනේක වර්ණ හැඩ රටාද මවන්නීලඳුන් කොතැන සිරිකත

අරුමයකි ආදරය විටෙක හිනැහෙන විටෙක හඬවනමෙතෙක් නොකියන මෙතෙක් කියවනදුන්විට නොලැබෙන පසුපස හඹායනකෙනෙකුට ලැබෙන නොලැබුනු විට හඬනලැබුනම හිනැහෙන

ඔව් මට පුලුවන්! හිතට පුලුවන් නම් කප්පරක් තරම් ආදරේ දරාගන්න ඇයි මට බැරි නුඹේ වෙන් වීම දරාගන්න

යහ ගුණදම් වඩවමු! ඉතා මොලකැටි සුමුදු සුසිනිඳු.. කිරිකැටියන්ගේ සිත් හරිම පිරිසිඳු.. වැඩුන කල එය මුලා වූ පසු..

දැයක ජීවනාලිය ඇය පවර ගිරිහිස අවර තුරු සිප පවන ගෙන එන සිහිල් මිහිසර ළදැලියන් ගේ සිනහා කැන්දන