ප්‍රේමය කියන්නේ අවශ්‍යම ඔසුවක් පැන් පොදක් ඉසින්නට හදවතේ ප්‍රේමයට ඉඩක් දෙනු මොහොතකට ඒ ගැන කියන්නට ආදරේ තවරලා

නිම නොවන මව් සෙනේ ළමැතුරේ හොවාගෙන- නුඹ දුන්න ආදරේ ඇති තරම් සුව තිබුණු නුඹ උකුල් යහනතේ දැඩි

අසීමිත ගුණ කඳ ඔබයි පියාණෙනි දහඩිය පෙරා මහ දවාලෙත් මහ පොළොව එක්ක හැප්පුණූ සියොළඟම වාරු ගෙන සිය

මවකගෙ ගුණ නැත නිම්මා කවියක් ලියමි කියනට නුඹෙ ඇති වරුණා සසරක් නිවෙන තරමට හදවතෙ කරුණා දිනකර ලෙසම

සොඳුරු මිතුදම අපි අපිව හඳුනගෙන කාලයේ ඇවෑමෙන් මිතුදමට දස වසයි.. සොයුරියේ අසාපන් වැරදි තැන දබර වී සහෝදර

පෙමක අරුමය සඳවත තවම අහසට වැඩියේ නැද්ද හිතවත නුඹට ප්‍රේමය ලැබුණේ නැද්ද මුනිවත රකින කාලය ගෙවුණේ නැද්ද

ඇය තමයි ලස්සනම නදිය ගිනිගහන මද්දහනේ පැල් කොටේ ඈදී ගෙන තනිකමට කවි කිව්වේ උඹ හිතේ මවාගෙන මේ

සංසාරේ… දුවනවා දුවනවා හතර අත දුවනවා වැටි වැටී තැවි තැවී ආයෙමත් දුවනවා හරියකට නින්ද නැති කන්නවත් වෙලා

සකිය මං නුඹේ පරම මිතුරූ හීන් නාරං හිඹුටු වේවැල් නොයෙක් පාරට හිතත් පෑරූ.. බාලේ සිහිවෙයි සකිය අපි

ඇත්තටම නුඹ? අහම්බෙන් හම්බවුණු හමුවෙලා සිත් රැඳුණු මතකයි තාමත් නුඹව.. නුඹේ ඒ රුවම එදින සිට හැමදාම ගෙවෙන

ඔබ වෙනුවෙන් ඔබට පමණක්! අත් හැරෙන අත් හරින ප්‍රේමයන් අතරේ නමකුත් නැති නිමකුත් නැති ප්‍රේමයක් හිතේ පුරවාන,,,,,

සින්න වූ ජීවිත අම්ම සින්න වී ඇත ටී ෆැක්ටරියේ තාත්තාගෙ බාහු බලය ගල් කොරියේ හැම හවසම දෙන්නගෙ

හිතේ සිතුවිලි හරි අපූරුයි එකම දවසක අසුරු සැණෙකින් හිතේ සිතුවිලි දුවයි දස දෙස එවන් මොහොතක අපි අපේ

බැති සිතින් පායලා පොසොන් සඳ බෝ පතක් සෙලවෙනා සුවය විඳබැති සිතින් පායලා පොසොන් සඳබුදු හිමිගේ දෑස් දෙස

උතුම් දානය – රුහිරු දානය ආගම් කුල ජාතිභේදදන් දෙනකොට නෑ බැලුවේමනුසත් සිත් පෙරදැරිවයිතම රුධිරය දන් දුන්නේ දවස්

සොබාදහමට අදත් නඩු අහන දවසක් ගැබ්බරව මොර දෙද්දි හවස් වරු අහසක්…ඉඳ හිටක ඉකි බිඳී වලාකුලු දහසක්…වේගයෙන් හමායන

දෙව්දුවයි නුඹ නැගණියේ… නංගියේ තවම අහසේ තරු ගනිනවදපන් පැදුරේ සුව හොඳ හැටි දැනෙනවදහීනෙන් ඇවිත් අම්මා ළඟ ඉන්නවදඅයියා

අම්මලාට ලැබේවා තෙරුවන් සරණ… ජීවිතේ පුරාවට දුක් ගැහැට වින්දකදුළු පිණි තවරලා මලින් මකරන්දවේදනා නිමක් නෑ දැවෙයි ගිණි