ඈ මැවුයේ දෙවියන්ද? උදෑසනටත් පෙර නැගිට, සියල්ලටම පෙර යුතුකම් ඉටු කරන්නට හයිය දුන්නේ දෙවියන් ද? යවා දූ දරු කැල පාසලට උයා දී රස බත් ගෙන

වියමන් රටා දියත පුවතර අඟන සුරතින් මැවෙන සුන්දර රටා වියමන් දැවෙන සරතැස නිවාලනු වස් අනුව වැයෙනා තනුවකිය රන් පුන් මදාරා රේණු සිප අග හද නිවාලූ

සිරිකත ඇය මිහිකත වැනි බර නිතරම දරන්නී දියබිඳු වැනි සිසිලස නිති බෙදන්නී නේක වර්ණ හැඩ රටාද මවන්නී ලඳුන් කොතැන සිරිකත එහි වඩින්නී ගැහැණු සිතට සම

අරුමයකි ආදරය විටෙක හිනැහෙන විටෙක හඬවන මෙතෙක් නොකියන මෙතෙක් කියවන දුන්විට නොලැබෙන පසුපස හඹායන කෙනෙකුට ලැබෙන නොලැබුනු විට හඬන ලැබුනම හිනැහෙන නැත්නම් ලෙඩ වෙන සිතෙන්නේ

ඔව් මට පුලුවන්! හිතට පුලුවන් නම් කප්පරක් තරම් ආදරේ දරාගන්න ඇයි මට බැරි නුඹේ වෙන් වීම දරාගන්න ? හේතුවක් නැතුවම නුඹේ වෙනස්කම් දරපු මට මේ

යහ ගුණදම් වඩවමු! ඉතා මොලකැටි සුමුදු සුසිනිඳු.. කිරිකැටියන්ගේ සිත් හරිම පිරිසිඳු.. වැඩුන කල එය මුලා වූ පසු.. දුසිරිතම පැතිරෙයි අපිරිසිදු… කෝපයට සිත් පුරුදු කරවා… මිනිස්කම

දැයක ජීවනාලිය ඇය පවර ගිරිහිස අවර තුරු සිප පවන ගෙන එන සිහිල් මිහිසර ළදැලියන් ගේ සිනහා කැන්දන සුපිපී හිරු මල ළතෙත් කරවන වැටෙන පිනි බිඳු

මම මට ආදරෙයි සඳ ගෙත්තම් නෙක දස්කම් අහස පුරා මැවේවී…. හිත රිද්දන් ඇස වැස්සෙන් නේක දිනේ තෙමේවී.. දස දහසක් මිනිසුන් මැද මා අසලින් රැඳේවී.. මගෙ

නව අස්වනු මංගල්ලේ සඳ තරු අධිපති ශිවදෙවියන්ගේ.. සීමා මායිම් නැත අප දන්නේ.. සෝකය දුරලා සෙත සලසන්නේ.. හින්දුන් ලෙස අපි දෙවිඳු පුදන්නෙ.. නව වසරේ මුල කිරි

අපේක්ෂා ඇහැළ මහේ දිනක දිදුලන නිල්මිණි දෑස බැඳුණු ඒ සෙනෙහස තාමත් ඒ ලෙසින් ම ය ගෙවී ගෙවී ගිය මතකය නුඹ මවක් වු දිනයක කොයිතරම් නම්

පිබිදුණු අපි දහසක් සිතු පැතුමන් පොදි බැඳගන්නේ හිරුටත් හොරෙන් නව දවසක් අරඹන්නේ පෙර දුක් කම්කටොලු සැම බාධක බිඳගන්නේ යහපත් පුංචි සිතුවිලි එක්‍ රොක් වන්නේ එකමුතුකමින්

අහස සේ දරාගමු හිස් තැනක් නොතියාම හිනා වුණ අතීතෙක.. ඉකි බිදුම් සමරන්න අවැසි නෑ කිසිදාක… මතක රිදවනු නමුත් හංගගෙන වරුසාව.. අහස සේ දරාගමු බෝ කරන්