මහණ වුණු පොඩි හාමුදුරුවෝ අප්පච්චිට මං විතරක් බරක් වුණාද මං හින්දා අපෙ ගෙදරට අපල වෙලාද අප්පච්චී මං එක්කල තරහා වෙලාද පන්සලකට දන් දුන්නේ එපා වෙලාද…

රත්තරන් අම්මා මහ මුහුදේ මහ සුළඟට රුවල ඉරෙයි යන බියෙන් වෙර දරාන දුක උහුලන පින් කඳ නුඹ මගෙ අම්මේ… මඩ වතුරේ හැඩට පිපුන පිපී දිලී

මවු පදවිය මවෙත ලබාදුන් මගේ පුංචි දියණියනි අම්මා යන උතුම් අරුත පහදා දුන් සුරඟන නුඹ දෙව්ලොව සිට ම‌ගේ කුසට පැමිණියාද හොර රහසෙම නුඹෙ සුරතල් පුංචි

පාසල් මිතුර ඉස්සර ගැන මතක් වෙද්දි සිහි වෙනවා        උඹව දැක ගන්නට විදිහක්වත් නැද්ද කියා           විටෙක මතක් වෙනවා එක පාරට වෙනස් වෙලා      ඇතිද නෙත ගැටෙද්දි හඳුන

නෙතු හැඬුවා නුඹට හොරා පාළු අහස කළුවර වී සඳේ කිමද නුඹ නාවේ… ඇගේ ළමැට ගුලි වන්නට මගෙ සෙනෙහස මදි වූයේ… සරා ස‌ඳේ තරු දිලිහේ නුඹ

නික්ම ගිය විරුවාණනි සතුකොට මතක ජීවන සිත්තම් ඉරුණි නෙතු අදහනු බැරුව හිත කඳුළින් තෙමුණි අතුඅග වැදී ලිස්සා යන හඬ ඇසුණි පුතු ලක් මවගේ ඇකයෙන් ගිලිහී

කොරෝනා මිනිස් කැල හට වෛර කරනා වසංගතයක් චීනේ හැදුනා… ලොවේ තැන තැන දහස් ගණනින් බලා ඉද්දිම ඇඳට වැටුණා… සබඳ උන්ටත් ඔබට මට මෙන් ගොඩක් ලස්සසන

අම්මා යහපත් දේ යහපත් ලෙසින් ද අයහපත් දේ අයහපත් ලෙසින් ද දකින්නට සම්මා දිට්ඨිය කියා දුන්නේ ඔබයි කුරිරුයි, කපටියි, ආත්මාර්ථකාමියි පුතේ මේ සමාජය නිතර හොඳ

අනර්ඝයි ඔබ අද ඔබ,        දැකුම්කළුයි,        පිරිසිදුයි,       පිළිවෙළයි, ස්තූතියි කැඩපත ඔබට…       සන්නාලියටත්,       සපතේරුවාටත්,