ஆடை தொழிற்சாலை செய்தொழில் உயர் தொழில் மூன்று காலம் காட்டும் உற்பத்தி மூவாறு பந்தி சேர்ந்து உண்ணும் நித்தமும் உள்ள நிறைகுடம் கடிகார முட்கள் சுழற்சியிலே வந்து விழும் பொருட்கள் அத்தனையும் நாட்டின் வருமானமே

ඒකපාර්ශ්වික ප්‍රේමය හිතක් තිබුණා මටහ් නුඹේ වන්නට දෑත් බැඳන් කොහොම ඉවසන්නද මං මට කලින් ඈ නුඹෙ අත අරං පිනක් නැති හැටි ඔබටත් මගේ ප්‍රේමය විඳින්නටත්

සුන්දර උදෑසන රන් හිරු කිරණ විහිදයි මුළු ගුවන් තලේ ඒ හිරු කිරණ සිපගෙන මේ මිහි මඬලේ මිණි කැට වගෙයි පිනි කැට ටික එළිය කළේ සුන්දර

යළි උපන් පිය සෙනෙහස කතා කරන ඔය ඇස් වල කිමිදෙන්නහිනා වෙවී උරහිස මත දැවටෙන්නතෙරක් නොමැති ආදර බස් මුමුණන්නතවත් පමා ඇයි අප අපගෙම වෙන්න සඳක් වෙලා

නුඹට මා පරදිනා සුපෙම් හිත ළං ළංව ආදරය පවසනා නෙත් වසන් කර ඉන්න බැරිව මා පරදනා ඔය සෙනෙහෙ දිය ගඟකී නිතර මා නහවනා නිමක් නම්

අහිමි පෙම අත අල්ලන් ගිය ගව් දුර මා එක්ක ගිහින් බොහෝම අපට අපව හිමි නැති ලෙස මගෙන් ඉවත ගිය සඳ ඔබ අදහාගන්න බැරුව තවම බලා

විරාමය නමට ලියවුණු හැඟුම් මිදුණම අපිට අපිවත් නැති වෙනවා තනිය තනි මැකුමටම ආවම පන්හිඳෙන් කවි ලියවෙනවා නුඹට කැප කළ මගේ ආලය කාලයේ වැලි තැවරෙනවා මටම

ජීවිතේ මේ චාරිකාවේ කවුද තනියට නැවතුණේ තණපිඩක් මත සුසුම් සලනා, පිනි බිඳක් වැනි ජීවිතේ… නැගෙනතුරු හිරු සිනා සැලුවත්, නොදැන මියැදෙයි දහවලේ… කුමට තරහක් අනුන් පිළිබඳ,

නිවා, නිවෙන්න කරන්නට කිසි දෙයක් නැති කල දහ අතේ හිස අත ගසා හිතන්නට බැරි නොයෙක් දේ ගැන තනිව හිඳිමින් සිතනවා… දරන්නට බැරි කඳුළු ලේ පොදි

ආදරණීය පිරිමි පපුවට ලියමි… නුඹ, කිසිදා නොසිඳෙන ස්නේහ උල්පතක්… ඇවිළෙන මේ හිත සැණින් නිවාලන දිය දෝතක්… බාධක මැදින් පරිස්සමට ගලා යන ගඟුලක්… ඇත්තටම මට නුඹ

එදා වාගෙම අදත් එදා වාගෙම අදත් මඳ පවන හමනවා මල් වැටුණු ගුරු පාර තවම මග බලනවා… පාට නැති සිහින පොදි කළුවරේ මැකෙනවා සඳ නොමැති රැය

පිය මහ රජු හිරු කිරණ විලසින දිවි මග එකලු කොට රන් ඩා බිඳු හෙළා මගෙ දිවිය සරු කළා පැහැබර හෙට දිනෙක පෙර නිමිති දකිමින් සුබ