කරන්නට කිසි දෙයක් නැති කල
දහ අතේ හිස අත ගසා
හිතන්නට බැරි නොයෙක් දේ ගැන
තනිව හිඳිමින් සිතනවා…

දරන්නට බැරි කඳුළු ලේ පොදි
හදවතේ මැද පිපෙනවා
කියන්නට දුක හිතේ නළියන
කෙනෙක් තවෙකෙකු සොයනවා…

පිපෙන්නට වෙර දරන නෙක මල්
දහවලේ පෙති හැලෙනවා
දරාගෙන පිපි මල් වටා බිඟු,
බඹර කැල පිරිවරනවා…

හඬා දවසම හිඳින සමහරු
හිනාවක් ගැන හිතනවා
හිනාවෙන් පිරි තවත් සමහරු
හඬන අය මඟ හරිනවා…

මහා කළුගල් වලින් බැරි දේ
පුංචි ගල් කැට කරනවා
මහා ලොකුවට වචන මොකටද
පුංචි දේ හිත හදනවා

විසල් තුරුගොමු සුළං පහරින්
පුංචි මුල් රැස රකිනවා
සිතින් ගිනිගත් කෙනෙකු නිව්වොත්
නුඹත් දවසක දිනනවා..

ලක්ෂ්මි කුමාරි
බ්‍රැන්ඩික්ස් මිනුවන්ගොඩ ආයතනය