නුඹ දන්නේ නැති වුණත් හිතට දැනෙන හැඟෙන හැමදේම හදවතේ සිරගෙයක් කරන් විඳින විඳවන කාටවත් නොපෙනෙන හදවතේ පුංචිම ඉඩක් අරන් පෙනෙන නොපෙනෙන දුර ඈතකම සොය සොයා

ආදරය ආදරය මට පෙනුණේ හඳ එළිය වගේ ඒ හඳ එළියෙන් අඳුර මකාගෙන යන්න හැදුවා විතරයි වැහි පොද වැටුණා… බය වෙන්න එපා, මං ළඟ ඉන්නවනේ… ඔයා

හරිම සුන්දරයි හීනයක් වෙනුවෙන් නිදිමත එක්ක හරි හරියට මට්ටු වුණාපොත් ගොඩක්කහට කෝප්පයක් පුංචි එළියක් එක්කකාමරේ තනිවුණු තැන්වල…හීන එක්කම නොදැනීමනින්ද ගිහින්…එකපාරට ගැස්සිලාඇහැරුණු වෙලාවට…හීන කැරකෙනවා ඔළුව වටේටම…

මගේ දූ මගෙ දුවේ නුඹේ ලෝකය මට වඩා ඉහළින් තියන්නට දිවා රෑ නොබලා වෙහෙසවන්නේ මා ගතේ හයියටත් වඩා හිතේ ශක්තියටයි… ගුණගරුක දියණියක් කරන්නට ඉගෙනුමේ ඉහළටම

සොබාදහමේ ටොක්ක (කොවිඩ් 19) මෑණිය ලක් මවුනි මේ සුන්දර සොබාදම අයිතිය ඔබෙයි මේ විශ්වයෙ හැමදේම රන් රිදි මුතු මැණික් දෝතෙ පුරවගෙන සම්පත තමයි ලක්බිම මිනිසුන්ට

අප්පච්චි සෙවනැල්ල ඔබයි මා පසුපසින් ළඟ හිඳින සඳඑළිය නුඹම වේ මගෙ ලොව එළි කරන දිවි කතර මඟ පෙන්වු නුඹයි මුළු ශක්තියම නැඟිටින්න අතදුන්නු නුඹයි මගෙ

මව්පිය සෙනෙහස අනන්ත වූ මෙම ලොවම පුරා මා සැරිසැරුවා සසර පුරා ඇගෙ කුස මා වෙත පිරිනැමුවා මගෙ මව්තුමි ඔබ බුදු වේවා ආදර වදනින් මා සැනසුවා

මවකගෙ කඳුළු… පපුව අස්සේ කැකෑරුණා මහාමෙරක් දුක වාවගන්න බැරුවයි ඉහිරුණෙ කඳුළු කැට තවත් ඉතින් දුක් දෙන්නට එපා අම්මට සමාවෙලා අහගනින් පුතේ ඈ ඒ විඳි දුක

සැනසීම දරාගන්න බැරි තරම් ආදරේ උනාට ලංකර ගන්න බැරි තරම් දුර නේද අපි එහෙම හිතෙද්දි… දැනෙන දුක කොහොම කියන්නද… ඒකත් හරි සැනසීමක්… ලඟ ඉඳන් විඳවන

රත්තරන් අම්මේ මහ මුහුදේ මහ සුළඟට රුවල ඉරෙයි යන බියෙන් වෙර දරාන දුක උහුලන පිං කඳ නුඹ මගෙ අම්මේ… මඩ වගුරේ හැඩට පිපුන පිපී දිලී

මගෙ කඳුළ සතුටෙදි විතරමයි ඔයා මගේ ලඟ හිටියේ සිනාව… ඇත්තමයි මුලාවක් ලොව දකිනා සොඳුරු සිනාව… දුක දැනුන සිත රිදුන සෙනෙහස විඳින සොම්නස ලබන සැම මොහොතෙම

ජීවිතය ජීවිතය නදියක්ය නිසසලව ඇදහැලෙන විටෙක සැඩපරුෂ මුත් මනරම්ය ජීවිතය… දහසකුත් බාධක මැදින් ඉදිරියට ඇදෙන්නේ… ජීවිතේ ජයටැඹට මාවතක් සොයන්නේ… විඳවන්න නොව විඳින්නට ඇත ජීවිතය හැමදාම