හැර ගිය ඔබට…💔 අද වාගේම මතකයි මට ඒ           දවසහමු වෙමු අපි කීවා අද                  සවසසතුටින් ඉපිලුනා ඔබ දැකුමට     සිතටවැව් තාවුල්ලට එමු කීවා ඔබ     මෙමට සවස් වෙන තුරුම

සුපෙම්පත හිරු කිරණක්ව ආලෝක කරයි නුඹ… මගේ මුළු දිවියම ප්‍රබෝධවත් කරමින් සඳ එළියක්ව දීප්ත කරයි නුඹ… මා විඩා වූ දෙනෙත් සෞම්‍යවත් කරමින් විසල් තුරු වදුලක්ව

හන්තාන අඩවියේ හන්තාන අඩවියේ හිම වැටෙන සීතලේ කණාමැදිරි එළි අතරේ ප්‍රේමයක් සැගවිලා… දූලි කුණාටුව අතරේ වසත් කල මිය යද්දී ඉරි තැලුණු බිම් අස්සේ ප්‍රේමයක් සැගවිලා…

පතිදම පෙම් පුරපු බැඳීමක සුව විදින යුවලකට පටන් ගැන්ම මෙන් අවසානයක් නොවන බැඳීමක අතරමැද අඩුපාඩු මුල් අදින එකෙක් දෙන හිස්තැනට තව එකෙක් රිංගන්න වචන ටික

දිලිසෙන ලොව දිලිසෙන ලොව තුල අරුමැසි කුමටද නුඹ නැති ලොව තුල නොදකිමි මම හීන   දිලු – බ්‍රැන්ඩික්ස් මීරිගම ආයතනය – ඉදිකටු පන්හිඳ – Share

අවසන් ගමන් ඉර පායා අවරට යන වේලේ නුඹ සිටියා මා එනතුරු හැම වේලේ ගත වී ඇත විසි අවුරුදු හය මාසේ නැත කිසි විටෙක මා නුඹ

මව් සෙනහස සෙනෙහස හද බැඳගෙනඔබ මව්කුස පිළිසිඳගෙනනොදුටුව ඔබේ බිළිඳු රුවආදරය දැඩි විය ඔබෙ සිත… දියණියක වුවද පුත් රුවනක වුවදකම් නැත මගේ හද වැඩෙනු මා කුස

අම්මේ ඔබට… සඳේ රශ්මි මාලාවන් විහිදෙන විටඅප නිම්හිම් නැතිව ඒ දෙස බලා හිඳියිබුදුරැස් කඳන් විහිදී යන සේනෙත් අග දිලෙයිපාට පාට කොළවලින් මුළු ගමම චමත්කාරයෙන් බබළයිසුවඳ

නොසිතූ නිමේෂයක සිහිවුණා යළි… සීත සුළඟින් දැනෙනසීත අමතක වෙන්නඔබ සිනාසුණු විදියආයෙ මට සිහිවුණා… රිදුම් දෙන ජීවිතයඅමතකව හිනැහෙන්නඔබ කියූ කතා යළිරහසින්ම ඇසෙනවා… බොහො කලක් මා හෙළුෑසුසුම්

මං ඔහේ ලියනවා පාළුවක් හිතුවමලියන එක කවියකපුංචි හරි සැනසුමක්හිතට මගෙ දැනෙනවා හිතින් ආපස්සටයන්න මං හිතුණමමං ලීව කවි මතින්අතීතය දකිනවා පුංචි පද පේළියක්උනත් මට මහ⁣මෙරක්දැනෙන තරමට

අහිමි පෙමින් ලද තිළිණය මළ හිරු බැසයයිවෙරළ නිහඬයිසයුර රළ පිට රළ නංවයිමමද නිහඬයිනමුදු මා සිතිවිලි කැළඹෙයිසිහින් මඳ නළ මා ගත වෙලෙයිසීතලට මා දෑත පැටලෙයිමතකයට නැඟෙයිපෙර

කතකට දිරිදෙන ඇඟළුම්… එකමුතු අත්වැල්නොකැඩෙන දම්වැල්පහනට තෙල් මෙන්නොබිඳෙන සෙනෙහස් ඉදිකටු තුඩකින්ජීවන ඔරුවක්පැද යමු අපි සැමනොබිඳෙන විලසින් නිමැවුණු ඇඟළුම්හදතටත් සතුටක්වැඩ බිම අපගේසුන්දර නිවසක් සඳ හිරු තරු මෙන්දිදුලන ඇඟළුම්දිරි ඇති