දිරිය කත සහ සොඳුරු කත… කම්හලේ ගේ දොරේවැඩ බිමේ සරු කෙතේදහදිය හෙලන කතරජකම් කරන්නටසුදුසු නමුදුඇතැම්හු ගරහති ඇයටඑහෙත්රූ සිරියෙන් වැඩට ඇදෙන‍නිවසට සිරියාව මවනකතක් ඇතත් අප සනහනඈටදෙවියන්

අම්මා හරිම රසයි… අම්මලාගේ දවසෙත්මගේ අම්මාරොටි පිච්චුවාඅම්මලාගෙ දවසෙත්අම්මලාබැදපු සොසේජස් කෑලිමැදට දාලාපාන් කෑල්ලක් දෙකට කපද්දියි,මගේ අම්මාපුච්චපු රොටියක් මැද්දටලුණු මිරිස් ඩිංගක් තියලාමට කැව්වේ… “රොටී හරිම රසයි”කියලා මං

සකියනි… තනිකමේ ඉන්නා බොහොමයක් දවස්වල දැනෙනවා සකියනි පොළොව නුහුලන පාළුව වැඩිවෙනවද මල් මේස වට කරගෙන පියඹලා ඇවිත් ඔය ඉඩ තියෙන හැටියට… මල් සුවඳක් හීනියට උරලා

කොරෝනා සමඟ ඇඟළුම් පිට බර දරුවනේ මේ ටික අහපල්ලාකළ සේවාව රන් අකුරින් ලියපල්ලාලියන්න පෑන දුන් අත ගැන සිතපල්ලාදුරකතනයෙන් මේ විස්තර හොයපල්ලා ඇඟළුම්වලට අද වූවත් මොන

ගයන්නට සුමයුරු ගීයක්අසන්නට මිහිරි කවියක්අඳින්නට සිතුවමක්විඳගන්නට සොදුරු සතුටක් ගීතයෙන් ඔබේ සිතප්‍රීති වන සැටි සොදුරු මනරම්සිතේ ඇතිවන සෝතැවුල් දුක්ගීතයෙන් සුවපත් කරන්නම් ආදරෙන් මා සදා නුබේ සිතසතුට ගෙනදී සනස

ලෝකය අභිබවා ජයගොස පතුරුවමින් බ්‍රැන්ඩික්ස් නම රැදේ ගුවනත ගිගුම් දෙමින් එක්සත්වී එකටම බැදි පවුර ලෙසින් අපි සිටිනෙමු අත්වැල් බැඳ සවිය වෙමින් නෙක නෙක රටා මවමින්

කුසෙහි දරා දරුවන් වැදුවෙන් ඇයට අම්මා නමින් කිරුළක් පැළදුවේ හිසට ගලනා උනු ලේ බිඳු හැරවුණි කිරට හැම දෙවිදකුම පරදී අම්මා නමට ලැබුණ කිරුළ රැකගන්නට ඇයට

හිසමත මහ බරක් උසුලාගෙන දරු පැටව් ගැන සිතමින් මුලු දවසෙම දිවා රෑ නැතිව වෙහෙසි දරුවන් රකින ඒ කවුද ? නිවනට වඩින අම්මා සැමියා අකාලයේ ලෙඩවූවා

පිණි පිරුණු අරුණැල්ලේ පිණි මලක් විලාසෙන් පැහැසරව- පැහැබරව හනික එමි, නිමේශයකින් සෙනෙහසේ නවාතැනට දඟ කරන කෙළිදෙලෙන් හදේ මිමිණෙන තුටු ගී කුරු කෙවිලියන් මෙනි යහළු මිතුරු

පාරයි හදවත හැම මොහොතක දීම ගෙවුණු අතීතය මතක් වෙලා සිතන්න බෑ මට පෙර ලෙස ඔබ ගැන ඔහු දැන් මගේ ජීවිතය වෙලා ලස්සන මතක රැව් දෙයි

නුහුරු නුපුරුදු වසංගතයක් පෙර දිනක අප රටට පැමිණුනා වසංගත රෝගයෙන් අපසැම සුරකින්න සුව විරුවෝ පැමිණුනා ලොකු කුඩා සැමදෙනා නිහඬව තමන්ගේ නිවසටම කොටුවුණා මේ කොරෝනා ලෙඩෙන්

කුරුළු කොබෙයි වන සිවුපා සෙවන සොයා ගෙන එන්නයි පොලෝ ගැබෙන් එන දිය බිදු තව තව සීතල වෙන්නයි අහස කෙතෙන් ගෙනාවාද මේ තරම් වැහි ගංගාවක් බලා