ගමට ඇවිදින් තාම බොහෝ කල් නොවූවත්… ගත කලේ සැප සම්පතින් නොඅඩු දිවියක්… ගමේ උන් දැක්ක තැන පෙනුම දුටු විගසකින්… කියනු හැකි විය කවුද මොනවිදියෙ කියා

පුවක් අතු ඔංචිල්ලේ පොල් පිති හරක් රෑනේ පොල් කොළ රූං පෙත්තේ කෙළි දෙළෙන් දුව පැන්නේ… චක්ගුඩු එළු රෑනේ උච්චි උච්චි තෝල් සද්දේ බත් කූරු සරුංගලේ

සිතේ දිරිය  ගතට ගත් දාසිතුනේ දිනන්නයි ජීවිතයපා තැබුවේ මාBrandix මව් සෙවණටදහස් පැතුම් පොදි බැඳසියුම් ඉදිකටු තුඬින්හැඩට ගෙත්තම් කළේදිනන්නයි මේ ජිවිතේ විඩාබර උනත්මව්නි ඔබ සෙවණේලැබුණි මට

ආසයි දකින්න නුඹේ සුන්දර වතදැනෙනා උණුහුම දැක ගන්නනොදැක්ක නුඹේ රුව දැනෙනවා තාමත්හුස්මක් වැටුනත් පෙර සේම බැබළෙන එළියෙත් දැක්කේ කළුවරපෙර භවයක පව් නිමවෙන්නකණවැල අල්ලන් එන්නට පසුපසතව

කරගැට දෙපා එනතුරු ඔහු ඇවිදින්නේඅපි වෙනුවෙන් හරි හරියට වෙහෙසෙන්නේදරුවන් ඔබේ අද ලෝකය ජය ගන්නේපියාණනේ ඇයි ඔබ අප හැර යන්නේ නිරතුරු දුටුව ඔබෙ ලස්සන සුදු මූණසිහිවෙයි

හාදු සිතුවම් දෙතොල ඇන්දාසෙනෙහසින් සියොළඟ වෙලීආදරේ පෙම් සිහින රහසින්මිමිණුවා මුවටම එබීතවත් දිනයක යළිත් හමුවෙමුතවත් දින ඇත සඳ නැතිතුන්යමක් අපි අහසේ සිටියාඒත් බැස යන්නට මැලී… අමාවක

රැළි දාපු සුදු ගවුම බැන්දාට ටයිපටිය තුරුලු කර ළැම මැදට ගෙන ආපු පොත් මිටිය නැත එය අද දැකගන්න… ඒ සොඳුරු ලොව නැවත ගතින් අප වෙන්

සුවඳ සුදු මල් පුදපු බුදු මල් අසුන දෙනෙතට ගැටෙන්නේඒ තුළ නිරතුරු මෑණියනි ඔබේ මුහුණමයි මට පෙනෙන්නේබුදුන් වැන්දත් බුදු මැදුරේ හිඳ සිතයි නිවසට දුවන්නේදුරයි අපි දැන්

දුර ඈත එක දවසක ජීවිතේ එක පිටුවක ඇලවිලා නුඹ ඉන්නවා ගලවන්න බැරි තැනට… ජීවිතයේ එක මොහොතක හිනැහුනා අපි හරියට හිතින් ඒ හැටි සැනසුන ආදරය වියැකුනේ

මව මහ පොළවකිතම කොටස් වෙන වෙනමවෙන්කර වැඩි දියුණු කරනාපියා නම් වූ ඒ පොළොවෙහිහිමිකරු නම් වූ ප්‍රතාපවත් මිනිසාඑම බිම් කොටස්වලගොඩනැගිලා ගොඩනගලාආදරෙන් ආරක්ෂාවෙන්රැකබලා ගන්නා නමුත්පෙර දිනක කොටස්

තහනම් වැට කොටු බැන්දේ – මගේ ළඟම තියාගන්නනුඹ නොදන්න ලෝකය ගැන – ආදරයෙන් කියා දෙන්නමුරණ්ඩු හිත අකමැතිනම් – ඒ දේවල් දරා ගන්නඅහස පුරා ඉඩ තියෙනවා

ජීවිතේ මට ලැබුනෙඔබව දුටු මුල් දිනේ…පැතුම් කන්දක් මැව්වේ ඔය බෝල ඇස් දිගේකප්පරක් දුක් ගැහැට ලැබුණ මේ ජීවිතේනුඹ නිසයි හැමදාමහිනා මල් පීදුනේමහ මෙරක් තරම් ඇතිනුඹට මගෙ