පපුව කෙළවර පිපී හිනැහුණ පතොක් මලකට පෙම්කෙරු… පුංචි කන්දක ප්‍රථම ප්‍රේමය සුළං අහුරක් බිම දැමූ… මටම මමවත් අයිති නැති කොට නුඹත් ඇවිදින් මගේ වෙන්නට… පෙම්

සිනා සලන සිනාමලීකෝල කැළුම් කෝමලීකැන්දා එන නැකත ලඟයිඑන මහේ… සතුටු සිනා මල් ගවසාකැන්දා එන සිනාමලීමගේ ගෙපැලෙ සිරිකළු වීගෙනෙයි වාසනා පුංචි පුංචි මුහුණු දකිනමතු දවසේ හීන දකිනමගේ ලෝකෙ

සසර කතර සැරි සරමින් යන කලක ලැබුවා උපත පින්වත් මවු කුස තුලක දසමස් පෙරුම් පුරමින් ඇය කුස සුරැක පිදුවා ලොවට සතුටින් ඇය රැකි මැණික රතු

මගේ පුතේ නැගිටින්න එපා තව නිදියන්න අමතන්න කෙනෙක් නෑ සිහිනෙකින්වත් දන්න මේට්‍රන්ගේ සීනු හඬ එක හඬට වදිනකොට නැගිටින්නේ බයටමයි බැරිව දොස් අහගන්න හැමදේම වෙලාවට අපේ

ගමට ඇවිදින් තාම බොහෝ කල් නොවූවත්… ගත කලේ සැප සම්පතින් නොඅඩු දිවියක්… ගමේ උන් දැක්ක තැන පෙනුම දුටු විගසකින්… කියනු හැකි විය කවුද මොනවිදියෙ කියා

පුවක් අතු ඔංචිල්ලේ පොල් පිති හරක් රෑනේ පොල් කොළ රූං පෙත්තේ කෙළි දෙළෙන් දුව පැන්නේ… චක්ගුඩු එළු රෑනේ උච්චි උච්චි තෝල් සද්දේ බත් කූරු සරුංගලේ

සිතේ දිරිය  ගතට ගත් දාසිතුනේ දිනන්නයි ජීවිතයපා තැබුවේ මාBrandix මව් සෙවණටදහස් පැතුම් පොදි බැඳසියුම් ඉදිකටු තුඬින්හැඩට ගෙත්තම් කළේදිනන්නයි මේ ජිවිතේ විඩාබර උනත්මව්නි ඔබ සෙවණේලැබුණි මට

ආසයි දකින්න නුඹේ සුන්දර වතදැනෙනා උණුහුම දැක ගන්නනොදැක්ක නුඹේ රුව දැනෙනවා තාමත්හුස්මක් වැටුනත් පෙර සේම බැබළෙන එළියෙත් දැක්කේ කළුවරපෙර භවයක පව් නිමවෙන්නකණවැල අල්ලන් එන්නට පසුපසතව

කරගැට දෙපා එනතුරු ඔහු ඇවිදින්නේඅපි වෙනුවෙන් හරි හරියට වෙහෙසෙන්නේදරුවන් ඔබේ අද ලෝකය ජය ගන්නේපියාණනේ ඇයි ඔබ අප හැර යන්නේ නිරතුරු දුටුව ඔබෙ ලස්සන සුදු මූණසිහිවෙයි

හාදු සිතුවම් දෙතොල ඇන්දාසෙනෙහසින් සියොළඟ වෙලීආදරේ පෙම් සිහින රහසින්මිමිණුවා මුවටම එබීතවත් දිනයක යළිත් හමුවෙමුතවත් දින ඇත සඳ නැතිතුන්යමක් අපි අහසේ සිටියාඒත් බැස යන්නට මැලී… අමාවක

රැළි දාපු සුදු ගවුම බැන්දාට ටයිපටිය තුරුලු කර ළැම මැදට ගෙන ආපු පොත් මිටිය නැත එය අද දැකගන්න… ඒ සොඳුරු ලොව නැවත ගතින් අප වෙන්

සුවඳ සුදු මල් පුදපු බුදු මල් අසුන දෙනෙතට ගැටෙන්නේඒ තුළ නිරතුරු මෑණියනි ඔබේ මුහුණමයි මට පෙනෙන්නේබුදුන් වැන්දත් බුදු මැදුරේ හිඳ සිතයි නිවසට දුවන්නේදුරයි අපි දැන්