අහිමි සඳවත මහ රුකක් සේ සෙවන දුන්නු නුඹ  ගැන කියමි..ජීවිතේ යම්  දිනක ප්‍රේමයට පෙම් කලෙමි..අහිමි සඳවත ළඟින්

සිනා හඬයි අවුරුද්දයි කොහෝ හඬින් දෙසවන් අපෙ සුවය විඳිද්දී එරබදු මල් පාට වලින් රටා මැවෙද්දී ගමේ ගැටව්

ගජ මිතුරෝ දෙපිලට වී ඉත්තො බෙදා තරඟය දුන්නත් මිතුරා එක බත්පත දෙකට බෙදා කෑවා මතකද පෙරදා…. මේක

සතුට ගෙනෙන ඇය නව නිවසේ සිරිය ගෙනෙන කුමරිය කඩිසර පාටයි ගෙත්තම් කරනා සළුපිළි රුව වඩවයි නෙත පිනවයි

පතිනි ඇයයි දියණිය දැන් හැඩකාරයි ඇගෙ හැඟුමන් මනමාලයි දීගෙක දෙන කාලෙ ළඟයි මව්පියෝ මැසිවිලිත් නගයි…. හැමගෙම සිත්

රෝස මලක අඳෝනාව බඹර පහසක සුවය නොවිඳා මිලින වනු දැක කපුරු මල් පෙති සනුහරේටම නිගා කෙරුවා රෝස

මාත් දැන් මවක් වෙමි පුතෙක් මං පතමි… ගිනි ගහන ඉඩෝරෙක වසන්තය පතද්දී.. ඇත්  පොව්වො හීනවල ඔහේ දඟ

දැය නංවන ඇය දිනවමු පුංචි මල් ගවුමකින් සැරසී ආච්චිගේ පස්සෙන්ම දුවපු කොමළ කෝමළ වචන ගළපා හැමෝගෙම සිත්

පණ නළ රැකි බ්‍රැන්ඩික්ස් ගතට සවියක් නැතිව හිතත් ලෙඩ වූ දිනක රෝහලේ නතර වී තනිව ඉකිබින්දදා… රෝගයත්

මල්සරාගෙන් පිළිතුරක් මම: ආදරේ ගැන නියත අරුතක් සොයාගන්නට නොහැකි හින්දා මල් සරා හමුවෙන්න ආවේ දන්නවා ඇති කරුණු

එහෙව් රටක් පෘතුගීසි, ලන්දේසි, ඉංග්‍රීසි පන්නා සිංහලේ ලේ බලය ලෝකෙටම පෙන්නා එඩිතරව වීරකම් කරපු අය ඉන්නා ලංකාව

ඒ සොඳුරු දවස සුන්දර මතක ළඟ නැවතුණ මගේ හිත හිමිහිට මිමිණුව මෙන්න මෙහෙම පුළුවන්ද තව එක දවසක්

රිදෙනවද ඔතරම් පාළුවට පෙරළුවත්  මතක පොත් ආයේ… පරවෙච්චි මල් කෝම පූදින්නෙ රහසේ… නිවීගන යන්න පෙර තරු හුඟක්

වසන්තය දැන් ළඟයි මැණික බිඳී විසිරී ගියත් හදවත හිරකරන් මහමේරු දුකක හිනාවෙන හැටි හරිම පුදුමයි සිසිල ඇයි

ඇත් රැජිනියේ ඉකි ගසා හඬන්නට ඇවැසි මුත් සිනාසෙන… ඒ අතර විටින් විට කැස්ස හැදි හති අරින… ඉරි

කවියකි නුඹ දෑස මානයේ රැඳෙනා මේ හිත නුඹවම සොයනා කතරකට මිරිඟුවක් සේ නුඹ මට සිහිනයක් වෙලා නින්දෙන්

විඳින්නට දැන් ඒ වෙලාව වයන්නට මියුරු ලෙසකට බටනළාව නැගෙන්නට කලින් ගඟනට වැහිවළාව පිපෙන්නට සුවඳ කුසුමන් දැන් වෙලාව

මිතුදම නන්නාදුනන්නන් පිරිවැරූ වැඩබිමේ තනිවෙලා හිඳිද්දී ඔබෙ දෙනෙත් හමුවුණා මගේ නෙත් සැරිසරද්දී… මඳහසක් නැගූයෙමි හුරුපුරුදු හින්දා හසරැළි