දිරිය දියණි අම්මේ අම්මේ කාලෙකින් මං ගමට ආවේ දකින්නයි නුඹේ සිනහාවන් ඇයිද අම්මේ නුඹේ මුහුණේ මේ පෙනෙන්නේ කඳුලුවන් මහන මැෂිමේ දුකක් නෑ මට ඉන් වියන්නේ

වෙසක් තෙමඟුලට පිබිදුණු පැතුමක් කෙනෙකුට යහපතක් වෙන දේ කරන්නට…. අදිටන් කරගන්න ජීවත්වෙන ටිකට…. නිරතුරු අනෙකාට ගෞරවයක් දෙන්ට ….. හුරු වෙමු අපිත් බොදු පිළිවෙත් පිළිගන්ට ….

පය නොම පටලන් හිරු තිලක තියන යාමයේවන සතුන් පිරුණු ලෝකයේබර කරට අරන් දෝනියේ පය තියමු සෙමෙන් ජීවිතේනිති සවිය ඇතත් මා සිතේමට බරයි නුඹෙ අනාගතේහෙට සුසුම්

අම්මලා මස් ඉරා ලේ හලන් දරු පැටව් වැදු දාම එක්වරයි හිනැහුනේ මුල් වරට හැඬුවාම හිර කරන් උඩු දුවන වේදනා අමුවෙන්ම අම්මලා ඉකිබින්දෙ රහසින්ම හීනෙන්ම අඩු

ඇයයි ලොවට ජීවය දෙන දෙවඟන මව් කුසේ දස මසේ ගෙවාගෙවමෙලොව එළිය දකින බිළිඳියදිනෙක,          දියණියක,                සොයුරියක,                     ගැහැණියක,                            මවක ලෙසින්ලොවේ උත්තරීතර පදවිය ලබාලොවක් සනසන්නී දරන්නට බැරි දුක්

ගැහැණිය මේ මහා පොළවද මන්දා හිරු සඳු නැගුනට නෑ කිසි වෙනසක්… ළඳුනගේ ජීවීත අමිහිරි කවියක්… ඒ හැම දේකදී ලබාන දිරියක්… හදවත කර ඇත සවිබල අවියක්…

මගෙ අම්මා සතුටු සයුර මත කඳුළු කැට ඇත ගැඹුරු ජලය මත දුක් සෝසුසුම් ඇත වසා පැතිරුණු සිනා ගඟුල මවයි සතුටු ලෝකයක නිහඬව ගලායන සතුටු සයුර

කිරුළු පලඳින දිනන දියණි කොපමණ ඈයෝ හෙලුවත් ඔය අනඟ                       බැලුම් ඇය නම් නොවේ බැලුවේ

අස්වැසිල්ලක් මගේ සිතට අස්වැසිල්ලක් රිදුම් දෙයි හද කිතිකැවිල්ලක් නොපෙනෙනා දුර ඈත ගමනක් ඔබත් එනවා සොඳුර තවමත් රූ රටා ඇඳෙනා හද ළඟ නැටුම් නටනා පෙම්වතෙකි ඔබ

බුලට් හෙවත් මූනිස්සම් කවි (අවි) – අවුරුද්දත් වෙනස් වෙලා ගහ කොළ මල් ඵල බර වී –  වසන්තයට සැර‌සෙන්නේ කොවුල් නදින් මියුරු ගීත – අවුරුදු එනවයි

හිත මිතුරු ජලය සුරකිමු දිවි හා සමයි සිතා ගඳක් සුවදක් රසක් පාටක් නැති දෙයක් ලොව තිබෙනවා දිවිය ලෝකෙන් ගෙනා අමුර්ත මේ ද විටකදී හිතෙනවා පොළෝ

තිබහට ‘වතුර’ මිස සමකළ හැකි ද අන් දෙය මාර්තු  විසි දෙකයි ලෝකයේ ජල             දිනය දොළොස් මසකට වරකි සමරන්නේ           දිනය දැනෙන්නට සැමට ජලයෙහි ඇති               අගය දැන්