සොබාදහමේ ටොක්ක (කොවිඩ් 19) මෑණිය ලක් මවුනි මේ සුන්දර සොබාදම අයිතිය ඔබෙයි මේ විශ්වයෙ හැමදේම රන් රිදි මුතු මැණික් දෝතෙ පුරවගෙන සම්පත තමයි ලක්බිම මිනිසුන්ට

අප්පච්චි සෙවනැල්ල ඔබයි මා පසුපසින් ළඟ හිඳින සඳඑළිය නුඹම වේ මගෙ ලොව එළි කරන දිවි කතර මඟ පෙන්වු නුඹයි මුළු ශක්තියම නැඟිටින්න අතදුන්නු නුඹයි මගෙ

මව්පිය සෙනෙහස අනන්ත වූ මෙම ලොවම පුරා මා සැරිසැරුවා සසර පුරා ඇගෙ කුස මා වෙත පිරිනැමුවා මගෙ මව්තුමි ඔබ බුදු වේවා ආදර වදනින් මා සැනසුවා

මවකගෙ කඳුළු… පපුව අස්සේ කැකෑරුණා මහාමෙරක් දුක වාවගන්න බැරුවයි ඉහිරුණෙ කඳුළු කැට තවත් ඉතින් දුක් දෙන්නට එපා අම්මට සමාවෙලා අහගනින් පුතේ ඈ ඒ විඳි දුක

සැනසීම දරාගන්න බැරි තරම් ආදරේ උනාට ලංකර ගන්න බැරි තරම් දුර නේද අපි එහෙම හිතෙද්දි… දැනෙන දුක කොහොම කියන්නද… ඒකත් හරි සැනසීමක්… ලඟ ඉඳන් විඳවන

රත්තරන් අම්මේ මහ මුහුදේ මහ සුළඟට රුවල ඉරෙයි යන බියෙන් වෙර දරාන දුක උහුලන පිං කඳ නුඹ මගෙ අම්මේ… මඩ වගුරේ හැඩට පිපුන පිපී දිලී

මගෙ කඳුළ සතුටෙදි විතරමයි ඔයා මගේ ලඟ හිටියේ සිනාව… ඇත්තමයි මුලාවක් ලොව දකිනා සොඳුරු සිනාව… දුක දැනුන සිත රිදුන සෙනෙහස විඳින සොම්නස ලබන සැම මොහොතෙම

ජීවිතය ජීවිතය නදියක්ය නිසසලව ඇදහැලෙන විටෙක සැඩපරුෂ මුත් මනරම්ය ජීවිතය… දහසකුත් බාධක මැදින් ඉදිරියට ඇදෙන්නේ… ජීවිතේ ජයටැඹට මාවතක් සොයන්නේ… විඳවන්න නොව විඳින්නට ඇත ජීවිතය හැමදාම

හැර ගිය ඔබට…💔 අද වාගේම මතකයි මට ඒ           දවසහමු වෙමු අපි කීවා අද                  සවසසතුටින් ඉපිලුනා ඔබ දැකුමට     සිතටවැව් තාවුල්ලට එමු කීවා ඔබ     මෙමට සවස් වෙන තුරුම

සුපෙම්පත හිරු කිරණක්ව ආලෝක කරයි නුඹ… මගේ මුළු දිවියම ප්‍රබෝධවත් කරමින් සඳ එළියක්ව දීප්ත කරයි නුඹ… මා විඩා වූ දෙනෙත් සෞම්‍යවත් කරමින් විසල් තුරු වදුලක්ව

හන්තාන අඩවියේ හන්තාන අඩවියේ හිම වැටෙන සීතලේ කණාමැදිරි එළි අතරේ ප්‍රේමයක් සැගවිලා… දූලි කුණාටුව අතරේ වසත් කල මිය යද්දී ඉරි තැලුණු බිම් අස්සේ ප්‍රේමයක් සැගවිලා…

පතිදම පෙම් පුරපු බැඳීමක සුව විදින යුවලකට පටන් ගැන්ම මෙන් අවසානයක් නොවන බැඳීමක අතරමැද අඩුපාඩු මුල් අදින එකෙක් දෙන හිස්තැනට තව එකෙක් රිංගන්න වචන ටික