උදයක සිරි කන්ද උඩින් ඉර මාමා එබී                        බලනවා දෙවැට දිගේ මල් පිපිලා සුවඳ                    හමනවා සීතල පිනි කැට තුරු අතරින් බිමට              වැටෙනවා උදෑසනක

අහිමි සෙනෙහස පුරා සඳ රැස් ගලන අහසට උනා තරුවක් එළිය දෙන්නට කියා මෙතුවක් ආදරෙයි මං බැරිය සෙනෙහස ලියා ගන්නට ආදරේ මගෙ පතා මෙතුවක් කාලයක් ඹබ

ණයට ඉල්ලා අමනාප නොවන්න දෙතුන් දවසක් තිස්සේ අම්මා මුළු ගැන්විලාඒ මුහුණ මැලවෙද්දී බැහැ ඉන්න ඉවසලාහය හතර නොදත් මම ඇය නමට පවරලාඅප්පච්චි බොහො කල් ලූ අපෙන් දුරකට

නිහතමානීකම දවසක් කූඹියකු නැඟ අලියකුගෙ පිටේසිතුවලු මගෙ බරට දැන් මූ බිමට වැටේමෙවැනි විකල් අදහස් ඇති අයද රටේහමුවිය හැකිය සැරිසැරුවොත් හතර වටේ දැනුමට වඩා ඇත මනසේ උඩඟුකමනොහැඟේ

හැරදා යෑම බිනර මල් කැකුළු පූදින බිනර මහේකඳුළු මල් කැකුළු මිලිනව වැටී ගියේකළු ගල් වුණත් උණුවන දාරක සෙනෙහේනොදැනුණාවත්ද අතහැර යන්න ගියේ මල වට සිටි බඹරු මල

හැරගිය නුඹ සඳරැස් වැටී දිදුළන රෑ මිදුල පුරානිහඬයි මගේ හිත මෙනි එය බලනු ඉරාදහසක් පැතුම් එකතුව පන්හිඳෙන් අරාලියනෙමි මගේ සෝ සුසුමන් දිවිය පුරා වෙළුණා එදා දෙදෙනා

නොලද ආදරේ විඩාබර ගතට ඔසු ඔබේ මුදු සිනහවයිහදට නිසසල ඇවැසි ඔබෙගේ සෙනෙහසේ කතාවයිජීවිතය ගොඩනඟන්නට ඔබව උවමනයිඔබේ මුව සිපගන්න අවැසි මේ වෙලාවයි බෑවුමක් ඇති තැනනි දියපහර

ආදර අප්පච්චි ගඳ හමන කොහු වට්ටිය හිසේ තබාදිවා රෑ දෙකෙහිම කොහු මෝලටම වෙලාකුසයට කිසිඳු අහරක් වත් නොගෙන මෙමාදිවියම කැප කළේ නුඹ වෙනුවෙන්ම තමා අම්ම ගියත් තනිකර

ඔබයි මගේ අප්පච්චි සතුටකදීහිනා නොවෙනදුක හංගන්බලා හිඳිනමුවින් එකදු වදනක්වත්නොදොඩා මුනිවතම රකිනනමුදු,දරු පෙමින් සිත යටදස දහසක් බස් තෙපලනඅපෙ අප්පච්චි… ඉරට වඩා එළිය බෙදනසඳු වාගේ සිසිල සදනදිරිය වෙලා

හදවත හදවත ඔබ මගෙ කෙසේ දකින්නද කඳුලින් මගෙ ඇස් පිරෙන නිසා ලස්සන වදනක් කෙසේ අසන්නද මගෙ හදවත ඉකිගසන නිසා… පිවිතුරු හදවත කෙසේ රකින්නද ඔබ මා

සංසාර මාවතේ නොවෙනස්ව යන්න ජීවිතේ දුර පසුකරන් මං පැතුවා… නුඹත් එක්ක හිතුවේ නම් නෑ මොහොතකටවත් යන්න බැරි බව ඒ දුර මං දැක්කේ හීනයක් බව කවදාවත්ම

නුඹ දන්නේ නැති වුණත් හිතට දැනෙන හැඟෙන හැමදේම හදවතේ සිරගෙයක් කරන් විඳින විඳවන කාටවත් නොපෙනෙන හදවතේ පුංචිම ඉඩක් අරන් පෙනෙන නොපෙනෙන දුර ඈතකම සොය සොයා