දිය බිඳුවක වටිනාකම කුසට අහර නැතත් අපට ජලය නැතිව සිටිය හැකිද දිය බිඳුවක වටිනාකම කවදා තේරුම් ගනීද ජලඋල්පත සුරකින වන රුක් රැකගන්නේ කොහොමද මිනිසුන් ඇයි

නසන්නට නොව රකින්නට දුන්හිඳ මනාලිය ආඩම්බර අසිරි ගෙනේ නිල් මානෙල් පියුම් පිපි වැව් පොකුණු පෙනේ රන්වන් ගොයම් කරලින් පිරි කුඹුරු පෙනේ නිල් දියවරින් රන් අස්වනු

රිසි ලෙස නොව නිසි ලෙස පෙනෙන හැමතැන රැකිය යුතුවේ ජලය අරපිරි මැසිමෙන් අපතේ යන්නට නොදි සතුටට නිස් කාරනේ ගියොත් වැසිකිලි වැසිකිලියට යලි යලිත් කල්පනාවෙන් වැඩේ

දිය බිංදුව පුංචිම පුංචි උල්පතකින් උපන් ජල බිංදු සනුහරේම කියන දේ නාහන විසේකාරම ජල බිංදුවක් මං හිතේ හැටියට හැම පාරකම යන ඔය අතරෙ අහම්බෙන් දුටුවා

සුරකිමුු මිහිමව දුන් දායාදේ ජල සම්පත සුරකිමු යන වදන් පෙළේ අනගියි අපට මිහිපිට ඇති දායාදේ. සීතල සිසිල් දිය දහරා ඇති දෙරණේ සුරකිමු රකිමු පණමෙන් ජල

බුලට් හෙවත් මූනිස්සම් කවි (අවි) – සුරකිමු සැමදා වතුර අපේ පණ මෙන් හිතලා පරිසරයට හිතකාමී කටයුතු – කරන්න මොහොතක් සිතුවාද ඔෆිස් යන ගමන් ගෙදර කුණු

“පුත නුඹ” මහමෙරකි මට   දහසක් පැතුම් පුරවා ගෙන හද මැද්දේපුත නුඹ ගැනයි සිතුවේ අතැඟිලි යුද්දේකවුරුද මගේ දිවියට ගිනි අවි විද්දේ නැත පිළිතුරක් අද මා

බුලට් හෙවත් මූනිස්සම් කවි ( අවි) – හොඳ ගතිගුණ රකිනු පුතේ ඔබ කරනා හැම වැඩකම ගුණවත් බව රැකිය යුතුයිඔබ යනෙනා හැම තැනක්ම කීමට හැකි විය

දිවිය වියනට දිරිය සවියක් අතැඟිලි තුඩින් ගෙන ඇස පසාරු කර යමින් දියකිඳුරියක විලාසයෙන් ලියන් ගොතති නෙක විලාසිතාවන් සා ගිනි නිවාලමින් නෙත් යුග පාදමින් සරුකරමින් ජීවිත

මිනීමරු යාලුවා… රස්සාවක් සොයා දහ අත දුවනකොට අලුගෝසුවෙක් ඕනෑ යැයි කියන කොට පව්කාරයින් වනසන යම පල්ලෙකුට දෙවරක් නොසිතා ලැබුනා රස්සාව මට තුන් මාසයක් දඟගෙයි නිති

නොලද නුඹට නෙතු කතා කර නුඹෙන් ලද ආදරය තුරුලු කර හදවතට මං සිතින් විඳවනවා වැසි වසින වෙලාවට නින්ද නැති මැදියමක නුඹ ඇවිත් නෙතු මතට කෝලමක්

දයාබර මවුනි පින්බර උදෑසන පිබිදී කුසුම් මෙන් දෙවැට දිගේ ඇදී නුඹේ තුරුළට අවුත් ගෙවයි හිරු අවරට යනතෙක්ම …. ජීවිතේ ගෙවන්නට අර්ථවත්ව සිනාසෙන්නට දුකේදී පවා ප්‍රගුණ