වඳිමු මුනි සිරි පා පින්බර මළුව මුදුනට නැඟ එන පහන සුන්දර වන්දනාවක අප යෙදෙන කල ලෝසත පිනට

සිත රැඳි නුඹට දැවුණු සිත සනසන්න මිහිරි කවියක් වන්නනිදි නොමැති දෙනුවනට පහන් තරුවක් වන්නලස්සනම මතකයක සිහින විජිතය

දියණියට ආදරෙන්… ඔසවමින් පා යුගල පිය නගන මාවතේ නෙක වර්ණ මල් පිපී සුවඳ දෙයි දස අතේ ඒ

දෙමාපිය ස්නේහය සෙනෙහස පහස මැද මව්පිය ඇසුර තුළින් මැනවින් නෙතට දිස්වෙයි හරි දැකුම මුලින් වැනසුන හදක මව්පිය

ගෑනු අපි ඇත්තටම නිදිකුම්බා වැල් වගේ අනේ නෝනේ අසනීප දරුවට බෙහෙතක් හේතක් කරනවා වෙනුවට ඔය තරම් රැවුම්

ජය ගන්න පුත මගේ… රෝස මල් ඇතිරූ මාවතක් නොව ජීවිතේ ගල් බොරලු විස කටුත් එමට ඇත මාවතේ

කවිකාරිය මං පිපුණ මලක සුළං පොදක සිනා බිඳක නුඹව දකින තනි තරුවට කවි පබඳින කවිකාරිය මං නුඹ

හදෙහි රැඳි නත්තල සීනු රාවය දසත ඇසෙනා කිතුණු බැතියෙන් එකමුතු වුණා හිමවතින් රුක්ගොමු සැරසෙනා නත්තලෙහි සිරි අසිරි

නැඟණිය සොයා රුපියල් සතපා නැඟූ විට අගනුවරටපුරවර සිරි දුටු කලඅමතක වුණි ද නුඹ ආ මඟවිෂ බඹර තුඩුවලපහස

නුඹ ගියා වෙන්වෙලා… පෙම් කළා හදවතින් නුඹ මගේ වූ නිසා නිමක් නැති ජීවිතේ මෙතෙක් දුර පියනඟා ගල්

හිමි සඳ පුරහඳ වෙලා මගෙ ලෝකෙට පායන්නකුසුමක් විලස හද මල වෙත පිබිදෙන්නතරුවක් නේද එළියක් මට ගෙන දුන්නලෝකෙම

අවසරද? හන්තාන සුළඟේ නුඹේ දෑත අල්ලාන යන්න ආසයි දිනෙක ඔබ එක්ක අනන්තෙට කඳු මුදුන සිසාරා දඟ කරන

බොඳ වූ සිහිනය සොඳුරු දවසක තිබූ සෙනෙහස නුඹට අමතක වුණාදෝ තුටින් දිවි ගඟ ගලා යද්දී මතක සටහන්

දහසක් දුක් දැරූ රැජිනකි නුඹ මට දස මාසයක් කුස තුළ මා දැරුවා ද කැත කුණු මගේ නිතරම

මගේ ගම වන රොද තුළින් ඇදෙනා පොඩි කුරුල්ලනේ සුන්දර ගමකි පිහිටා ඇති යසට අගේ ගමන යන්න වෙල්යායක්

සහෝදර ප්‍රේමයට කුමට තව උපමා මහ රෑට දිලුනත් අහසේ තරු බොහොමකැකුළු මල් තැළෙනවා මඟ තොටේ තවමහමුවුණත් දෙමව්පියෝ

මගේ නෙළුම අමාවක හැඩයි නුඹ මට ඊට වැඩීවලා නෙක බලයි අතරින් පතර එබීසිනා මල අගෙයි සඳලිය රුවට

දිට්ඨධම්මය පරම පිවිතුරු ප්‍රේමයක් මමඉඳුල් හිතකින්ඉඳුල් ගතකින්සොයා පීරුවේ ලොව පුරා හමු වුණා ඒ ප්‍රේමේ පින්බරඇය ද නෑඹුල්