බුලට් හෙවත් මූනිස්සම් කවි (අවි) – තුරුණු වියයි ආදරයයි තුරුණු වියට ආදරයක් ඕන ඒක නම් ඇත්තයි දිනෙන් දෙකෙන් කිසිම අයෙකු හඳුනන්නට බැහැ සත්තයි ආදරයයි රාගය

බුලට් හෙවත් මූනිස්සම් කවි ( අවි) මේ පින් බිමේ ඉපදුන ඔබ පින්වතෙකී ගුණදම් කියා දී මවුපියෝ ඔබ සුරකී සිත තුළ තබාගෙන මවුපියෝ කියූ වැකී ජීවත්

73 වන නිදහස හෙළ ධජ ඉහළ ඔසවා හිස මුදුන    නමා විරුවන් සිහිකරන්නේ අත් පපුවෙ    තබා රට දැය රකින්නට දිවි දුන් විරුන්     සැමා ණය නැහැ ඔවුන්

නිදහස නිවහල් වූ දේශයක සිට නිදහසේ සිතුවිලි ගොනුකරන්නට… ජීවිතය විඳින්නට ජීවිතේ කියාදුන් ඒ සොඳුරු මතකයන් හිටියා නම් එදා මෙන් අදත්… වීර පුරන්අප්පුලා… ගොන්ගාලේගොඩ බණ්ඩලා… කොච්චරරක්

ආදරය දුන්නොත් ආදරය වැරදි සිතකට විඳවන්න වෙයි අපට මැරෙනතුරුම පුදන්නට හැකිනම් අහිංසක සිතකට ආලය තමයි ලෝකයේ ලස්සනම වචනය ආදරය යන අකුරු සතරට පොවන්නට පණ සි‌තේ

කට උත්තරය මගේ හිතේ ඇති දුකට කෙරුවා මන් වැරැද්දක් ඒත් මට ඒ නිසා නෑනේ පසුතැවිල්ලක් ඉස්පෙක්ටර් මහත්තයෝ අහන්නකෝ වතාවක් මගේ කටඋත්තරය ඒක දිග කතාවක්… මගේ

ජීවිතේ හැමදේම ලැබෙන්නෙත් නෑ ලැබුන දේ වටින්නෙත් නෑ මිනිස් සිත එහෙමමයි සනසන්න ලේසි නෑ දුකින් හිඳ ඵලක් නෑ සදාකල් ඉන්නේ නෑ ලැබුන කෙටි ජීවිතේ ගෙවෙනකම්

ඇයි කුරිරු වුණේ නුඹ මහමෙරක් පැතුම් බැඳ සිත ඇතුළේ රඳවගෙන හැඟුම් මගෙ පුදකෙරුව නමුදු දැන් ඔබ කොහෙද ඉකිගසන මගෙ සිතට සිහිල් වැස්සක් වෙන්න නුඹට නොහැකි

ස්තූති ඉතින් ගොදුරු වී රුදුරු වසංගතයට අඳුරු වූ යුගයට සොඳුරු ලෙස බෙදා හදාගෙන නැඹුරු කළා සුපුරුදු ජීවිතයට, බ්‍රැන්ඩික්ස් ඉහළ සිට පහළ කළමනාකාරීත්වයට ප්‍රතිකාර කළ රෝහල්

මතක හදවත නැවතුන නුඹේ සිනහ ළඟ වචනත් ගොළු වූවා… බැල්මන් යාවූ සොඳුරුම මොහොතක අපේ සිත් සසල වුණා… අතකින් ඇල්ලූ කැලළක් නැති මුත් හදවත ස්පර්ශ කළා…

ඈ ගියා අදත් හරි උණුසුමයි ඇගේ සිරුර පෙර වගේ දෑස් හොඳ හැටි පියන් මොකද තරහින් වගේ මගේ මැණික නැගිටින්න ඇයි පමා මේ වගේ දන්නවද මගේ

කිම නොහැකි සීගිරියෙ අප්සරාවියකට රූ සොබා පිරුණු රුව අගින් තැන්පත් වී ගිරිකුලක සිතුවමක් වුනත් ඈ ළන් වී බැලුවොතින් හැඟේවී සතුට ඇත සුන්වී දුක්ඛිතම ජීවිතයකින් ඉන්ට