කොරෝනා
කොරෝනා මිනිස් කැල හට වෛර කරනා වසංගතයක් චීනේ හැදුනා… ලොවේ තැන තැන දහස් ගණනින් බලා ඉද්දිම ඇඳට වැටුණා… සබඳ උන්ටත් ඔබට මට මෙන් ගොඩක් ලස්සසන
කොරෝනා මිනිස් කැල හට වෛර කරනා වසංගතයක් චීනේ හැදුනා… ලොවේ තැන තැන දහස් ගණනින් බලා ඉද්දිම ඇඳට වැටුණා… සබඳ උන්ටත් ඔබට මට මෙන් ගොඩක් ලස්සසන
අම්මා යහපත් දේ යහපත් ලෙසින් ද අයහපත් දේ අයහපත් ලෙසින් ද දකින්නට සම්මා දිට්ඨිය කියා දුන්නේ ඔබයි කුරිරුයි, කපටියි, ආත්මාර්ථකාමියි පුතේ මේ සමාජය නිතර හොඳ
අනර්ඝයි ඔබ අද ඔබ, දැකුම්කළුයි, පිරිසිදුයි, පිළිවෙළයි, ස්තූතියි කැඩපත ඔබට… සන්නාලියටත්, සපතේරුවාටත්,
ඉදිකටු පන්හිඳ තරඟය වෙනුවෙන් බ්රැන්ඩික්ස් රඹුක්කන ආයතනයේ ටී.එම්.එන්.ජයරත්න විසින් කල නිර්මාණය. Share on facebook Facebook Copyright © 2020 Viyaman.lk | Powered by
සොඳුරු පෙම්වතාණෙනි කුළුඳුලේ සිත ගාව – හොර හොරෙන් ඉඟි පෑවතරු දෑස් දල්වාන – එනතුරු මග බැලුවආදරේ වැස්සක්ව – ඉර හඳත් ළඟ තිබ්බසොඳුරු පෙම්වතා නුඹ –
සූකිරි ආදරය පන්සිල් රකින අය හොඳ නම රැකෙනවලු හරි දේ කරන අය නිසිඵල ලබනවලු වේයා පොඩි උනත් තුඹහක් බඳිනවලු කවියක් එවන මම කවදත් වටිනවලු
මවකගේ සෙනෙහස වැලිකතරේ පිපාසයයට දිය දෝතක් වැනි ගතට සිසිල ගෙන එන මෘදු සුළං රැල්ල වැනි ඝණ අඳුරේ මග පෙන්වන පහන් ටැඹක් වැනි ලොවට එළිය විහිදන
නැවත නොයෙන සොඳුරු මතක තෙල් ගාලා කොණ්ඩ දෙකත් ගොතාගෙන පොල් කටු අයන් රස්නෙන් රැළි තියාගෙන සුදු ගවුමට පටි සෙරප්පු දමාගෙන පාසල් ගියේ අපි මව්පියො නැමදගෙන
කළු ගඟ හා සඳවතිය සඳවතිය හා පෙම් කරනවිටවිහඟුන් තුරු මුදුන් මතසඳ එළිය වැටී නදී සියොළඟමිහිරි ගීයක පද වැලක් විය මුමුණ මුමුණා ගොතන රස පදදිය ලතා මත
උදයක සිරි කන්ද උඩින් ඉර මාමා එබී බලනවා දෙවැට දිගේ මල් පිපිලා සුවඳ හමනවා සීතල පිනි කැට තුරු අතරින් බිමට වැටෙනවා උදෑසනක
අහිමි සෙනෙහස පුරා සඳ රැස් ගලන අහසට උනා තරුවක් එළිය දෙන්නට කියා මෙතුවක් ආදරෙයි මං බැරිය සෙනෙහස ලියා ගන්නට ආදරේ මගෙ පතා මෙතුවක් කාලයක් ඹබ
ණයට ඉල්ලා අමනාප නොවන්න දෙතුන් දවසක් තිස්සේ අම්මා මුළු ගැන්විලාඒ මුහුණ මැලවෙද්දී බැහැ ඉන්න ඉවසලාහය හතර නොදත් මම ඇය නමට පවරලාඅප්පච්චි බොහො කල් ලූ අපෙන් දුරකට
අම්මා ලොකු උනාම ඇති කියලා හිතපු නිදහස නැහැ මට හම්බුනේ අම්මේ පුංචි කාලේ ලොකු වෙන්න හීන දැක්කාට මං දැන් ලොකු කෙනෙක් වගේ ජීවත් වෙන්න ආස
වියෝව අරලිය මල් පිපුණු සුදෝ සුදු පිට්ටනිය මැද තනියෙන්ම සැඟවෙන්න සිතුවේ ඇයි ඔබ පෙම්වතිය මා අදත් ඔබගේ සොහොන් කොත ළඟ තනිව ළතැවෙන එක්ව ඇවිදින් සසර
නවාතැනයි බ්රැන්ඩික්ස් අපේ සෙත සලසන තම නිවසට නෙත කඳුළැලි සැම හංගන හසරැල්ලක මුව සරසන සේයාවකි ඇය නමදින… නව සඳවන් පුර පොහොයට වාසනාවේ සුව කැන්දන තැවුල්
බිමට බාපං චන්දරේ… අමනාප වී ගෙයින් එළියටබැස්ස දා මහ කළුවරේඋඹට අහිතක් වෙන්නෙපා යැයිබැන්දා බුදුගෙයි යන්තරේදොස් කියාගෙන ආවා විතරයිකියාගෙන එක මන්තරේඇහැක් ඇරලා බැලුවෙවත් නෑඅපේ නෑදෑ සනුහරේ උඹ
රට ගියපු අම්මා බාල සංදියේ ඉඳලා වින්දේ දුකයි කඳුළයි එකට සමසේ…වසර පහළොව වෙද්දි දුන්නා සහේකට මං තරුණ වයසේ…නොතේරුම් කම් දහක් මැද්දේ මමත් දිව්වා ජීවිතේ පස්සේ…කිසිම
බ්රැන්ඩික්ස් අපේකම ලොව වටා සැරිසරා ඇවිදින් වසංගතයක් හෙමින් එබුණාමිනිස් ජීවිත සදාකාලික අන්ධකාරෙක ගිලී තිබුණාමුවෙන් මුව ගිලිහෙනා වදනක අරුත ටික ටික හෙමින් මැකුණාසැමට
උඹට තව ඇති නැද්ද නැවතියන් කොරෝනා දුප්පත් ද පොහොසත් ද කිසි දෙයක් නොබලනා පරිස්සම් නොමැති තැන ඉක්මනින් වැළඳෙනා දහසකුත් මිනිස් දිවි අකාලේ පරවුණා කරන්නට දෙයක්
අවදිවිය… මසැසින් නොව මනසින් කාලවර්ණ විය මිහිකත ගොම්මනක් විය මුල් සසර සෑම දනන්… පියවි ඇසින්… නික්මුනි සදහටම ‘අහෝ’ කියන්නට දෝ ‘අපොයි’ කියන්නට දෝ නොහැඟේ මා
ආදරෙයි අම්මේ කුමටද කවි කම් ලියනු බැරි නම් එකඳු වඳනක් ඔබ නමින් සදා සෙනෙහෙන් රැඳෙනු මා ළඟ ඔබයි මගේ පණ අම්මේ ශාන්ති Share on facebook