පතිනි ඇයයි දියණිය දැන් හැඩකාරයි ඇගෙ හැඟුමන් මනමාලයි දීගෙක දෙන කාලෙ ළඟයි මව්පියෝ මැසිවිලිත් නගයි…. හැමගෙම සිත් සතුට පිනයි මනමාලිය හැඩයි රුවයි නව නිවසේ පතිනි

රෝස මලක අඳෝනාව බඹර පහසක සුවය නොවිඳා මිලින වනු දැක කපුරු මල් පෙති සනුහරේටම නිගා කෙරුවා රෝස පඳුරක පවා අතු ඉති ඉපිද මැරෙනා දහම මලකට

මාත් දැන් මවක් වෙමි පුතෙක් මං පතමි… ගිනි ගහන ඉඩෝරෙක වසන්තය පතද්දී.. ඇත්  පොව්වො හීනවල ඔහේ දඟ කරද්දී.. රෝස මල් ඉල්ලමින් ඉරක් ඉඟි පාද්දී… අම්මෙ

දැය නංවන ඇය දිනවමු පුංචි මල් ගවුමකින් සැරසී ආච්චිගේ පස්සෙන්ම දුවපු කොමළ කෝමළ වචන ගළපා හැමෝගෙම සිත් සොරා ගනිපූ පුංචි ළදැරිය යුවතියකි අද දිවි මගට

පණ නළ රැකි බ්‍රැන්ඩික්ස් ගතට සවියක් නැතිව හිතත් ලෙඩ වූ දිනක රෝහලේ නතර වී තනිව ඉකිබින්දදා… රෝගයත් වැඩි වෙලා රුධිරයත් අඩුවෙලා මගේ ප්‍රිය පෙම්බරිය තනිවෙලා

මල්සරාගෙන් පිළිතුරක් මම: ආදරේ ගැන නියත අරුතක් සොයාගන්නට නොහැකි හින්දා මල් සරා හමුවෙන්න ආවේ දන්නවා ඇති කරුණු උන්දා ප්‍රේමයක් මැද මුලා වූ මට පිළිතුරක් ඕනේම

එහෙව් රටක් පෘතුගීසි, ලන්දේසි, ඉංග්‍රීසි පන්නා සිංහලේ ලේ බලය ලෝකෙටම පෙන්නා එඩිතරව වීරකම් කරපු අය ඉන්නා ලංකාව තමයි ඒ අපි හුස්ම ගන්නා… අභිමානේ තියෙනවා හැමෝගෙම

ඒ සොඳුරු දවස සුන්දර මතක ළඟ නැවතුණ මගේ හිත හිමිහිට මිමිණුව මෙන්න මෙහෙම පුළුවන්ද තව එක දවසක් එක්කගෙන යන්න ඒ සුන්දර මිනිස්සු ඉන්න කොදෙව්වට හිතාගන්න

රිදෙනවද ඔතරම් පාළුවට පෙරළුවත්  මතක පොත් ආයේ… පරවෙච්චි මල් කෝම පූදින්නෙ රහසේ… නිවීගන යන්න පෙර තරු හුඟක් අහසේ… කඩාගන වැටෙන හැටි සඳ නැතිද දැක්කේ… මවාගන

ඇත් රැජිනියේ ඉකි ගසා හඬන්නට ඇවැසි මුත් සිනාසෙන… ඒ අතර විටින් විට කැස්ස හැදි හති අරින… ඉරි තැළුණු යටි දෙපා පොල්තෙලින් පිරි මදින… මන්ද ඇත්

වසන්තය දැන් ළඟයි මැණික බිඳී විසිරී ගියත් හදවත හිරකරන් මහමේරු දුකක හිනාවෙන හැටි හරිම පුදුමයි සිසිල ඇයි මේ දැවෙන හිතක ඇවිළිලා යන මේ ඉඩෝරය ගෙවී

කවියකි නුඹ දෑස මානයේ රැඳෙනා මේ හිත නුඹවම සොයනා කතරකට මිරිඟුවක් සේ නුඹ මට සිහිනයක් වෙලා නින්දෙන් මා හඬවාලා හිත රිදෙනා දුර ඇදුණා දවසෙම මගෙ