Day: September 25, 2023

නිවා, නිවෙන්න කරන්නට කිසි දෙයක් නැති කල දහ අතේ හිස අත ගසා හිතන්නට බැරි නොයෙක් දේ ගැන තනිව හිඳිමින් සිතනවා… දරන්නට බැරි කඳුළු ලේ පොදි

ජීවිතේ මේ චාරිකාවේ කවුද තනියට නැවතුණේ තණපිඩක් මත සුසුම් සලනා, පිනි බිඳක් වැනි ජීවිතේ… නැගෙනතුරු හිරු සිනා සැලුවත්, නොදැන මියැදෙයි දහවලේ… කුමට තරහක් අනුන් පිළිබඳ,

විරාමය නමට ලියවුණු හැඟුම් මිදුණම අපිට අපිවත් නැති වෙනවා තනිය තනි මැකුමටම ආවම පන්හිඳෙන් කවි ලියවෙනවා නුඹට කැප කළ මගේ ආලය කාලයේ වැලි තැවරෙනවා මටම

අහිමි පෙම අත අල්ලන් ගිය ගව් දුර මා එක්ක ගිහින් බොහෝම අපට අපව හිමි නැති ලෙස මගෙන් ඉවත ගිය සඳ ඔබ අදහාගන්න බැරුව තවම බලා

නුඹට මා පරදිනා සුපෙම් හිත ළං ළංව ආදරය පවසනා නෙත් වසන් කර ඉන්න බැරිව මා පරදනා ඔය සෙනෙහෙ දිය ගඟකී නිතර මා නහවනා නිමක් නම්

යළි උපන් පිය සෙනෙහස කතා කරන ඔය ඇස් වල කිමිදෙන්නහිනා වෙවී උරහිස මත දැවටෙන්නතෙරක් නොමැති ආදර බස් මුමුණන්නතවත් පමා ඇයි අප අපගෙම වෙන්න සඳක් වෙලා

සුන්දර උදෑසන රන් හිරු කිරණ විහිදයි මුළු ගුවන් තලේ ඒ හිරු කිරණ සිපගෙන මේ මිහි මඬලේ මිණි කැට වගෙයි පිනි කැට ටික එළිය කළේ සුන්දර

ඒකපාර්ශ්වික ප්‍රේමය හිතක් තිබුණා මටහ් නුඹේ වන්නට දෑත් බැඳන් කොහොම ඉවසන්නද මං මට කලින් ඈ නුඹෙ අත අරං පිනක් නැති හැටි ඔබටත් මගේ ප්‍රේමය විඳින්නටත්

මම මා ගැන හිතන විදිය මම මාගේ මා මගේ කීවේ මගෙ අම්මාමට ලේ කිරි කර පෙව්වේ අම්මාජීවයකට උර දුන්නේ අම්මාමගෙ දුක සැප විඳගත්තේ අම්මා මා

සහිත බව විචිත්‍රවත් වූ බිනර මස, ග්‍රීස්ම සෘතුව නිම වී, ලබන්නා වූ වස්සානය, ග්‍රීෂ්මයෙන් බැට කෑ, සහෘදයන්ගේ හදවතට, නව සප්‍රාණිකත්වයෙන්, ගෙන දේමට යුහුසුළු වේ. එබැවින්

මතක අමතක කරන්න බෑ හිරු සඳු නැගෙන්නෙ, අවරට යන්න බලාගෙන… රළ වෙරළට ඇදෙන්නෙ, සයුරට යන්න බලාගෙන… කුසුමක් පිබිදෙන්නෙ, පරවෙනා බව දැනගෙන… නුඹ උනත් ළං වුණේ,

මට වගේම නංගිටත් අම්මවත් නැති වෙයිද? අම්මෙක්ට තුරුළු වී නිදන්නට සුවසේ කරපු පිං මදි නිසා ඉතිං පෙර සසරේ අම්මෙක්ව අහිමි වී ගියායින් පස්සේ දරුවෙක්‍ට කවුරුත්

මට අහිමි වසන්තය අහසක් සේ උසට සිතුවිලි පිරුණාට සයුරක් සේ ගැඹුරු මතකය තිබුණාට වෙන කාටත් වඩා සෙනෙහස පිදුවාට නුඹ් හිමි වුණේ මට නොව මගෙ මතකයට

මගේ මැණිකේ… පහන් එළියෙන් පිරුණු කුටියේබිමට පැදුරක් එලාලාහීන් සීරුවෙ ඇල වුනා මංහනේ හම්මේ කියාලාකුඹුර එක්කලා ඔට්ටු වුනු මගෙකොන්දෙ පැත්තක් දවාලාවාත කිපිලද එහෙම නැති නම්සාංකා හිත

පොඩි සාදු සුවඳ දීගෙන පිපුන මොහොතෙම නටු අගින් මල් නෙළුනාදොහොත් වැඳලා ගාථා කියලම ආසනෙන් බිම හැළුනාසුදු වතින් මුළු වතම වහගෙන මළුවෙ වටපිට බලනාකාගෙ කාගෙත් කිල්ලෝට

පොඩි පුතුට ආදරෙන් පෙර සසරේ පුරුදු ලෙසට ඇවිත් කුසට මගේ මව් පදවිය දුන්නා මට පුංචි පුතා මගේ හීනෙන් නුඹ ආවෙ නැතත් ඇත් පැටියෙක් වගේ මගෙ

දිය හොද්ද හිරු එබෙන්නත් කලින් අලුයම ඇහෙන කිචි බිචි කුරුළු නාද පරාදයි අපෙ තාත්තාගේ බනින කුණුහරුපයේ නාද මග හැරෙන්නේ නොමැති දේ නම් බිඳෙන වළඳක ”