ආදරෙයි අප්පච්චි හීනී ඇස් යන්තමට නිදිමතෙන් වෙරි වෙද්දි සරම් ඔකුවක් පුරා ලස්සනට නැළවෙච්චි ගීතයට නැළවෙන්න හැමවෙලේ හුරුවෙච්චි අපි එදා ඇල වුණේ උණුහුමට අප්පච්චි ගේ වටේ

හිත හරියට අහස වගේ පාට මැකුණු බිඳුණු සිහින පේළි පේළි අතර මවපු මුල් මැද අග පැටලැවිච්ච අමුතු කතාවක් වියෝ දුකට කවි ගොතලා වචන අතරෙ ඔබ්බවලා

ඇය නමින් අම්මාය මිදුලෙහි කුණු කන්ද කාමරයේ රෙදි කන්ද අත්ලෙහි දැලි කන්ද නිවසෙහි වැඩ කන්ද විඳිමින් දුක් කන්ද සලමින් දහඩිය කඳුළු බිඳු නැත අතැඟිලි සුමුදු

නැවත එනු මැන ජීවිතයේ එකම පැතුම ඇස් මානයේ බොඳ වුණහම දැනෙනා මේ වේදනාව දරා ගන්න බෑ නුඹ මට හිමි නැති වුණාට වෙන කෙනෙකුට හිමි වුණාට

ආදර පුතණුවනි හිත පිරෙන්න රස මසවුළු නුඹේ කුසට නැති වුණාට පොතක් පැන්සලක් ගන්නට කාසි පණම් නැති වුණාට හැඩට අඳින්නට පලඳින්නට විසිතුරු පිළි නැති වුණාට දහිරිය

විභාගය සුදුම පාටින් අලුත් පුසුඹක් කවමදාවත් වින්දෙ නැතුවට කකුලෙ මහපට ඇඟිලි තුඩු මට හිනාවුණේ එළියටත් පැනගෙන කැඩෙන බව දැන දැනත් නිතරම හේදුවට සුදු සබන් අරගෙන

අම්මාට… ලස්සන ද රෑ අහස තරු හුඟක් පෑව්වම පාන්දර මීදුම ද සීතලයි අද නේද අම්මේ නුඹ මං ළඟ ද මුමුනන්නේ ගී නේද පාන්දර කිරි කට්ටි

දරු පැටව් හිස් මුදුනෙ තියාගෙන අදහාපු ආගමේ පිළිසරණ නැතුවා ද කියා සැකයක් ඇතේ පාපතර යක්කුන්ගේ හිරි අරින්නට ගතේ පොඩි එවුන් බිලි ගන්නේ දුකක් නැතිදෝ හිතේ

සිටිනු මැන මගේ ලොවේ   නිවා සරතැස පිපි සිතඹර එකලු කර මගේ ලොව සදා සරා සඳ ඔබ අහස මම විය නුඹේ සිනා ළඟ හැඩ වෙනා

අවසරය මහන්සිය යන්නටත් එක්කලා පිලේ පැදුරක් එලා ගත්තා දෑස් අඩවන් වෙලා එද්දිම ඉදල් පාරක් සවන් වැකුණා නෙරිය බේරී පේන විලසට චීත්තය මල් වැටී තිබුණා උඹට

පළඟැටියො පහන් දැල්ලට පෙම් බඳින ඔය පළඟැටියො මේ අසාපන්නේ නිහඬ වී තව ලොවට කන් දී දෑස් නුඹගේ වසාපන්නේ පරණ පෑරුණු හිත් දෙකක් ඇති උඩම තට්ටුවෙ

පිය සෙනෙහසේ මහිමය බිහි වන දිනේ එළි වන තුරු නිදි වැරුව පිය පදවිය බලාගෙන පෙරුමන් පිරුව මහ සාගරය සේ දුක් කඳුළැලි දැරුව පියතුම ඔබය ජීවය